[vc_row][vc_column width=”1/1″][rev_slider_vc alias=”about”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Czy Mac to jeszcze ten Mac czy juz zwykły PC pracujacy pod stara znana marka? Ciekaw jestem Waszych opinii na ten temat. Osobiscie uwazam, ze obecne komputery produkowane przez Apple to zwykłe PC-ty zamkniete w stylowej obudowie. Dowodzi tego chocby fakt tego, ze powstaja takie projekty jak Hackintosh, którego celem jest instalacja OS X na dowolnym komputerze, czy PearPC, dzieki któremu na Windowsie uruchomimy aplikacje napisane pod OS X. Jak sie okazuje w praktyce wcale nie trzeba byc hackerem, aby podjac sie takiej instalacji, gdyz jest prosta i nieskomplikowana.

 

 

Jedynym haczykiem do przeprowadzenia bezproblemowej instalacji systemu jest posiadanie sprzetu zgodnego z tym, który znajduje sie w komputerach Mac. Bez obaw, wbrew pozorom bardzo duza czesc sprzetu jest w pełni kompatybilna lub w 90%. Tak na prawde wazne jest, aby płyta główna miała odpowiedni chipset i procesor firmy Intel. Na platformie AMD taka instalacja takze jest mozliwa, ale nie jest juz taka łatwa. W tym przewodniku postaram sie zgłebic temat zarówno samego sprzetu jak i instalacji. Dowiecie sie takze czegos o gotowych dystrybucjach dedykowanym danym komputerom oraz skad sciagnac i jak zainstalowac sterowniki, gdy uzywamy innych urzadzeń niz Apple. Wszystko to zrobimy budujac tani komputer stacjonarny oraz hackintoshujac netbook’a. I pamietajcie nikogo nie zachecamy do takowej aktywnosci, jedynie informujemy o mozliwosciach, jak na portal informacyjny ze swiata IT przystało.

Tak jak juz wspominałem istnieje całe mnóstwo modeli płyt głównych, które sa kompatybilne z tymi od Apple’a. Najwazniejsza jest płyta główna. Niektóre modele jakie moge polecic to przede wszystkim urzadzenia Gigabyte.

Praktycznie trudno trafic na nie kompatybilny model firmy Gigabyte. Stale aktualizowana lista sprzetu znajduje sie pod ponizszymi adresami:
LINK
LINK (Sekcja Hardware, Na tej stronie znajduja sie takze szczegółowe poradniki instalacji OS X na róznego rodzaju firmowych komputerach stacjonarnych i laptopach)

W moim przypadku wybór padł na nastepujace komponenty:
-Płyta Główna: GIGABYTE GA-G41M-ES2L 175zł
-Procesor: Intel Pentium Dual Core E5300 2,6GHz 230zł
-Pamiec: GOODRAM DDR2 2x1GB 800MHz 170zł
-HDD: Samsung SpinPoint F3 500GB 16MB 7200rpm 165zł
-Nagrywarka DVD: SAMSUNG SH-S223C 70zł
-Obudowa z zasilaczem: I-Box Wings 502 400W 90zł

SUMA: 900zł (Ceneo.pl Czerwiec 2010)

 

Komputer wyszedł całkiem niedrogi, a warto wiedziec, ze na takim sprzecie OS X bedzie działał rewelacyjnie. Wydajnoscia przeciez wyprzedza laptopy czy iMaci, oferowane na Allegro w kilkukrotnie wyzszych cenach. Wazne jest to, aby dysk twardy był w miare szybki, gdyz to on ma kluczowy wpływ na szybkosc działania systemu operacyjnego. 

W zestawie jak widac nie podałem zadnej karty graficznej. To dlatego, ze karta graficzna X3100 jest zintegrowana na płycie głównej. Moim zdaniem do OS X’a lepsza karta graficzna nie jest potrzebna chyba, ze ktos potrzebuje akceleracji np. w Photoshopie czy w grach, których na chwile obecna nie jest zbyt duzo. Choc STEAM sukcesywnie przenosi wszystkie swoje produkty na ten system. Mozna w takim komputerze zainstalowac praktycznie dowolna karte graficzna nVidia. Od ATI bym sie trzymał z dala ze wzgledu na problemy ze sterownikami. O tym jak zainstalowac karte graficzna bedzie nieco później.

 

Drugim komputerem na jakim przeprowadzimy instalacje bedzie wspomniany wczesniej netbook. Padło na MSI Wind U100 Plus, bo tylko do niego miałem dostep. Oferuje on przyzwoita wydajnosc HDD i CPU, posiada jedynie 1 GB pamieci operacyjnej, lecz jest to ilosc jak najbardziej wystarczajaca dla Snow Leoparda. Szesc godzin pracy na baterii takze robi pozytywne wrazenie, choc sa lepsi gracze na rynku od niego.

 

 

Moim osobistym faworytem jest Asus EEE 1101HA. Ma on nieco nizsza wydajnosc, ale system działa na nim bardzo dobrze. Jego zaletami sa wieksza wygodna matryca o rozdzielczosci HD i to co dla mnie w sprzecie mobilnym jest najwazniejsze, czyli długi czas pracy na baterii wynoszacy ponad 9 godzin. Ciekawy jest takze Asus EEE 1201N, który posiada GeForce’a 9400M, dzieki czemu pozwala na mało wymagajaca rozrywke, a jego 12″ matryca daje duzy komfort pracy.

 

 

 

Nalezy jeszcze nabyc Snow Leoparda np. w iSpocie koszt to niecałe 150zł dla uzytkowników domowych. Płyta dołaczona do komputerów Apple nie spełni swojego zadania, gdyz jadro systemu jest skompilowane pod ten jeden dany model i jest okrojona ze sterowników. Skoro mamy juz przygotowany sprzet i oprogramowanie przystapmy do instalacji.d

Główna róznica pomiedzy Mac, a PC jest zastosowanie EFI zamiast naszego rodzimego BIOS’u. Własnie na ominieciu tej przeszkody polega cały problem z instalacja tego OS’u na zwykłym komputerze. Najprostsza metoda na poradzenie sobie z tym mankamentem jest zastosowanie bootloadera, który zasymuluje EFI. Istnieje ich kilka moim zdaniem najbardziej przyjazny jest Chameleon do pobrania ze strony LINK

 

 

 

 

 

 

Istnieje jego wersja instalacyjna. My sie jednak skupimy na instalacji za pomoca konsoli, aby móc zawsze korzystac z najnowszej wersji tego dobrodziejstwa. Potrzebny bedzie jeszcze pendrive o pojemnosci 8GB do przygotowania instalatora oraz komputer z działajacym OS X’em gdzie wykonamy czynnosci zwiazane z przygotowaniem PenDrive. Nie jest to metoda najprostsza, ale bardzo czesto konieczna. Pozwala ona np. na wgranie sterowników, które zostana załadowane przez instalator. Na przykład czesto bedzie to kontroler dysku twardego czy RAID. W inny sposób było ciezko lub nawet niemozliwie dograc recznie potrzebne nam sterowniki.

 

 

 

 

 

 

Weźmy sie wiec do roboty. Bedzie nam potrzebny:
– Oryginalny Dysk ze Snow Leopardem – koszt niecałe 150zl
– Pendrive 8GB lub wiekszy
– Komputer juz z zainstalowanym OS X, aby przygotowac pendrive z instalatorem

 

Pierwszym krokiem jest przystapienie do przygotowania pendrive, który uruchomi nam instalacje na zwykłym komputerze PC. Najprosciej bedzie to zrobic przy uzyciu narzedzi dyskowych dostepnych w Programach.

 

 

 

 

 

 

W liscie z lewej strony zaznaczamy partycje, która reprezentuje nasz Pendrive. Potem w górnej czesci okna wybieramy zakładke Wymaz.

 

 

 

 

 

 

Definiujemy nazwe dla partycji. Wazne jest to, aby był to jeden ciag znaków nie dłuzszy niz 8 znaków bez spacji, podkreslników itp. Jest to wazne, poniewaz później w konsoli sa problemy jak nazwa nie spełnia tych wymagań. Format okreslamy jako Mac OS Extended (Journaled).

 

 

 

 

 

 

Klikamy Wymaz i chwilke czekamy.

 

 

 

 

 

 

W panelu z lewej strony pojawi sie nowy wolumin o nazwie takiej jaka wczesniej podalismy. W moim przypadku jest to SNOW. Zaznaczamy go i klikamy w górnym panelu w zakładke Odtwórz.

 

 

 

 

 

 

Metoda Drag and Drop, czyli po prostu przeciagajac i upuszczajac przeciagamy odpowiednio SNOW w białe pole obok napisu Dysk docelowy, oraz Mac OS X Install DVD na pole Wolumin źródłowy i klikamy Odtwórz.

 

 

 

 

 

 

W komunikacie jaki sie pojawi klikamy Wymaz.

 

 

 

 

 

 

Po chwili naped DVD zacznie pracowac, a dane z niego zostana przeniesione na Pendrive. Proces w praktyce zajmie ok. 20 minut do godziny czasu w zaleznosci od predkosci posiadanego Penrive’a, wiec nie musimy sie przejmowac systemowym wskazaniem.

 

 

 

 

 

 

Kiedy kopiowanie dobiegnie końca trzeba sprawic, aby pendrive był w stanie uruchomic sie na komputerze PC. Jako ze PC uzywa BIOS’u, a Mac’i EFI potrzebny bedzie jakis bootloader. Jest ich na prawde wiele. Moim ulubionym jest Chameleon. chameleon.osx86.hu. Mozna tez tak jak w moim przypadku ma to miejsce sciagnac gotowy pakiet instalacyjny, aby nie bawic sie w konsoli systemowej.

 

 

 

 

 

 

Wersja z Instalatorem (Polecam)

 

Instalator mozemy sciagnac na przykład ze strony http://www.mediafire.com/?tvqmqzwjznd Po sciagnieciu i rozpakowaniu, pakiet uruchamiamy po prostu 2x klikajac na jego ikonce. Pojawi sie nam okno powitalne.

 

 

 

 

 

 

Klikamy Dalej

 

 

 

 

 

 

Klikamy zmień miejsce instalacji.

 

 

 

 

 

 

Na planszy, która sie pojawi wybieramy Pendrive i klikamy dalej. Nastepnie klikamy instaluj.

 

 

 

 

 

 

Po podaniu hasła i chwili cierpliwosci instalacja dobiegnie końca.

 

WERSJA Z KONSOLĄ (Nie polecam 🙂 )

 

Dostepna jest zarówno wersja instalacyjna jak i taka wymagajaca recznej instalacji. My tym razem skupimy sie na tej drugiej, gdyz aby korzystac z najnowszej wersji jest to wymóg. Wersje instalacyjne sa zawsze nieco starsze.

 

Wchodzimy jeszcze raz w narzedzia Dyskowe. Zaznaczamy nasza partycje SNOW i wybieramy przycisk info.

 

 

 

 

 

 

Interesował nas bedzie punkt montowania dysku. W moim przypadku bedzie to disk2s1. Informacja ta bedzie potrzebna za chwile podczas wprowadzania poleceń w konsoli.

 

 

 

 

 

 

Kolejnym krokiem bedzie uruchomienie Terminala.

 

 

 

 

 

 

Nawigujemy teraz do folderu i386 znajdujacego sie tam, gdzie rozpakowalismy Chameleona.

 

 

 

 

 

 

Wykonujemy 3 polecenie jak na rysunku ponizej.

 

 

 

 

 

 

Bez wzgledu na obrana sciezke instalacji nasz Pendrive jest juz gotowy i powinien sie bez problemu uruchomic na kazdym komputerze PC złozonym ze zgodnym sprzetem.

 

Ta czesc dotyczy uzytkowników posiadajacych nietypowe konfiguracje sprzetowe.
Jesli teraz wejdziemy na Penrive w celu wyswietlenia jego zawartosci okaze sie ze miedzy innymi pojawił sie folder Extra.

 

 

 

 

W nim znajduje sie folder Extentions. To jest miejsce do którego mozemy wrzucac sterowniki do naszych urzadzeń. Np. karty graficznej, dźwiekowej, kontrolera RAID itp. Pokaźna baza sterowników znajduje sie na stronie http://www.kexts.com/. Mozna takze znaleźc gotowe paczuszki sterowników wpisujac w google odpowiednia fraze.

 

 

 

Z kolei przydatny moze sie takze okazac plik com.apple.Boot.plist.

 

 

 

 

 

 

To w nim mozemy zmusic system do pracy w trybie x64 albo wymusic rozdzielczosc ekranu jesli nasz monitor nie zostanie rozpoznany.

 

 

Graphics Mode
1280x1024x32 
device-properties

Kolejnym krokiem bedzie ponowne uruchomienie komputera tym razem z napedu USB. Trzeba byc cierpliwym, instalator moze sie chwile ładowac. 

1. Wybieramy jezyk Polski.
2. Gdy pojawi sie okno instalatora z paska u góry wybieramy narzedzia dyskowe.
3. Zaznaczamy dysk twardy i w zakładce partycje tworzymy nowy schemat partycji. Potrzebna bedzie m. in. jedna partycja Mac OS Journaled.
4. Klikamy na opcje.
5. Wybieramy Tablica Partycji GUID klikamy OK, a potem zastosuj i zamykamy okienko.
6. Wybieramy Odpowiedni dysk w oknie instalatora i juz standardowo kontynuujemy instalacje.

Po jej zakończeniu pojawi sie bład. Ignorujemy go. Jest zwiazany z brakiem bootloadera. Musimy go teraz wgrac. Sa na to dwie opcje. Jedna to podłaczenie pod komputer na którym przygotowalismy pendrive dysku twardego z systemem i instalacja Chamelaona w identyczny sposób jak miało to miejsce w przypadku wczesniejszym. Druga opcja to wcisniecia przycisku TAB podczas ekranu powitalnego chameleona, który pojawia sie gdy uruchomimy komputer z napedu USB. Na ekranie jaki sie pojawi nalezy wybrac partycje, gdzie przed chwila instalowalismy OS X. Po uruchomieniu komputera nalezy zainstalowac na tej partycji chameleona tak jak to robilismy chwile wczesniej. W razie potrzeby pamietajmy takze o brakujacych Kextach. 

 

Aby uruchomic te dwa systemy na jednym dysku obok siebie trzeba poswiecic troche czasu, lecz jest to wykonalne i takze nie wydaje mi sie byc trudnym zadaniem, jesli zna sie cała procedure. Wazne jest to, aby wszystkie kroki wykonac w opisanej kolejnosci i nieco pobawic sie partycjami.

 

 

 

 

 

 

Pierwszym krokiem jest instalacja Windows 7 lub Vista (ze starszym nie poradziłem sobie) na dysku twardym. Podczas instalacji wazne jest to, aby wydzielic jedna partycje, na której później wgramy OS X. Na innej wgrywamy Windowsa 7.

 

 

 

 

 

 

Kiedy system Windows juz działa, przeprowadzamy instalacje Mac OS X w sposób analogiczny do tego opisanego na poprzedniej stronie. Jedyna róznica bedzie w partycjonowaniu. Nie bedziemy juz tworzyc rozkładu partycji na dysku, lecz jedynie sformatujemy odpowiednia wczesniej przygotowana partycje.

 

 

 

 

 

 

Cała reszta instalacji jest analogiczna. Po wgraniu Chameleon’a komputer powinien sie uruchamiac do OS X, ale Windows powinien zniknac, poniewaz bootloader zostanie nadpisany.

 

Musimy wrócic do instalatora Windows 7 z płyty DVD. Tym razem oczywiscie nie instalujemy systemu, lecz wybieramy opcje Napraw, a nastepnie naprawiamy problemy zwiazane z rozruchem systemu.

 

Na powrót odzyskamy mozliwosc uruchamiania tak, aby działał pod kontrola Windows 7. Ściagamy teraz z internetu narzedzie EasyBCD.

 

LINK

 

Tak jak pokazuje na zdjeciu tworzymy wpis dla OS X. Po zapisaniu zmian i ponownym uruchomieniu komputera pojawiac sie nam zacznie menu startowe, w którym do wyboru bedziemy mieli nasze systemy operacyjne. Gotowe!

 

 

 

Idac dalej mozna sie pokusic o to, aby wszystkie systemu ulokowac na jednym komputerze. Tu jednak sprawa sie nieco komplikuje. Na jednym dysku nie udało mi sie uruchomic wszystkich systemów.

 

 

Potrzebne sa minimum 2 dyski twarde. Na jednym instalujemy Windows 7, a nastepnie Linuxa. W moim przypadku był to openSuSe. Nie bede sie tu rozpisywał nad szczegółami instalacji, gdyz to juz kazdy, kto sie podejmuje tego zadania powinien umiec wykonac.

 

 

Teraz na drugim dysku instalujemy OS X wg. sposobu opisanego dwie strony wczesniej. Zmieniajac ustawienie bootowania w biosie (zmieniajac kolejnosc dysków) mozemy sprawdzic czy kazdy system startuje nam bez problemów.

 

 

Jesli tak to ustawmy bios tak, aby uruchamiał sie komputer z dysku, na którym znajduje sie Linux i Windows tak, aby witało nas menu startowe GRUB’a. Aby na liscie pojawił sie OS X nalezy w Linuxie zmienic konfiguracje Gruba. Dodajemy kolejny wpis, który bedzie powodował rozruch z drugiego dysku. Tu WAŻNE jest to, aby ustawic rozruch na cały dysk, a nie na pojedyncza partycje !

 

 

Oczywiscie proces instalacji jaki przedstawiłem nie jest jedyny. Sa tez prostsze, a nawet bardzo proste. Istnieja dystrybucje OS X’a, które mozna znaleźc w sieci pozwalajace na bardzo prosta instalacje. 

 

 

Wkładamy płyte gdzie od razu wita nas kreator instalacji. Po zakończeniu system po prostu startuje. Jest w pełni skonfigurowany i posiada wgrane wszystkie potrzebne sterowniki. Np. iAtkos, Kalyway czy iDeneb(Intel i AMD). Nie musimy sie bawic w tworzenie własnych obrazów instalacji itp. Jedynym warunkiem jest posiadanie firmowego i popularnego komputera.

Do najwiekszych szczesciarzy mozemy zaliczyc posiadaczy komputerów i laptopów Dell, netbooków z serii EEE od Asusa oraz MSI Wind, dla którego dystrybucja nazywa sie SnowyWindOSX (Podobno działa takze z seria Dell Mini 9). 

 

 

Przesledźmy pokrótce proces instalacji z uzyciem płyt bootujacych, które takze kraza w sieci. Na pewno wielu z Was słyszało o firmie Psystar. Produkowała ona pecety i sprzedawała je z preinstalowanym OS X’em. Wyprodukowali takze takie narzedzie, które nazywa sie RebelEFI, lecz jest juz wycofane ze sprzedazy. Jego działanie było bardzo proste:
– wkładamy płyte z RebelEFI
– po chwili tacka sie wysuwa i wkładamy płytke z OS X

– po skończeniu instalacji znów podmieniamy płyty
– komputer uruchamia sie ponownie tym razem z naszego HDD
– automatycznie instaluje sie narzedzie RebelEFI, które analizuje nasz sprzet, sciaga odpowiednie sterowniki i je instaluje jak równiez wgrywa bootloader.

– System działa

Jak juz wspominałem po bataliach sadowych zostało ono wycofane ze sprzedazy. Istnieje jednak jego darmowy i ciagle rozwijany odpowiednik. Nosi on nazwe EmpireEFI. Proces instalacji jest analogiczny do tego przeze mnie opisanego, jednak sterowniki musimy juz sciagnac i wgrac na własna reke. Strona domowa projektu to: LINK . Niewatpliwa zaleta tego podejscia jest to, ze nie potrzebuje Pendrive’a ani dodatkowego Mac’a.

Proces instalacji sie upraszcza jednak tracimy mozliwosc dogrania sterowników do naszego sprzetu, która mielismy w opcji z pendrivem. Jesli wiec nasz komputer nie posiada odpowiednich komponentów i byłyby potrzebne sterowniki np. do kontrolera dysku czy karty graficznej to nic nia nie osiagniemy.

Aby zaczac wkładamy płyte Rebel/EmpireEFI.

Kiedy sie załaduje nalezy podmienic płyte na DVD instalacyjne ze Snow Leopardem i odczekac pare sekund az naped odczyta płyte.

 

 

Nastepnie za pomoca strzałek i entera wchodzimy w ikone napedu CD. Po chwili sie załaduje system. Tak jak to juz opisywałem wczesniej instalujemy system.

 

 

Po instalacji ponownie startujemy komputer z krazka EmpireEFI, tym razem wybieramy ikone HDD zamiast CD.

Uruchomi sie swiezo zainstalowany system z dysku twardego. Nalezy teraz albo sciagnac z internetu albo uruchomic z pendrive instalator Chameleon’a i GOTOWE.

Na sam koniec pragne jeszcze zainteresowanym polecic trzy strony.

1. Zawiera tutorial jak zainstalowac OS X w VMWare
LINK

2. Zawiera Tutorial jak zainstalowac OS X w VirtualBox
LINK

3. Zawiera gotowe obrazy płyt pozwalajace łatwo zainstalowac OS X na komputerach marki Dell
LINK

 

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]